Ineke Gallé-Rovers
In januari 2014 ben ik voor het eerst geopereerd aan borstkanker. Een verschrikkelijk bericht, want mijn moeder heeft ook borstkanker gehad. Daarbij is mijn hele linkerborst verwijderd en meteen een silicone prothese geplaatst door de plastisch chirurg. Ik heb daar wel over getwijfeld, het is een raar iets dat je aan één kant een borst mist, aan de andere kant wordt er iets onnatuurlijks in je lichaam geplaatst, waarvan je niet weet wat dat doet of gaat doen. De prothese heeft twee jaar klachten opgeleverd, het gevoel dat hij draaide, een rand die ik voelde zitten en altijd irritatie van je bh. Ook leek het altijd of er van onderuit de borst, van binnen een luchtbelletje onder mijn huid naar beneden liep. Zou het iedereen afraden om voor een silicone prothese te gaan, voelt ook altijd koud aan. Maar positief blijven en weer aan het werk.
Nu ben ik voor de tweede keer borstkanker geopereerd in november 2016.
Tussen mijn borstbeen en de prothese is een nieuwe tumor gaan groeien waardoor de prothese er ook uit kon, ik wilde ervan af! Door de prothese is de tumor naar buiten gegroeid en heeft daarin zijn dienst bewezen. Dat betekende wel dat de hele borst nu echt weg was en het zichtbaarder en confronterend is voor jezelf. Er volgde een heel traject met bestraling, hormoontherapie en chemo, ondanks dat ik geen uitzaaiingen had, een preventieve behandeling. Heftig want je weet niet wat je te wachten staat en waar het toe leidt. In mijn chemo periode was ik zo ontzettend moe dat ik de energie vaak niet had om me aan te kleden en deed dus niet veel.,ja, haken! Maar positief blijven en eruit halen wat kon,niet bij de pakken neer gaan zitten!
Toen ik na de tweede operatie naar huis mocht liep ik weer met een drainpot in een plastic tasje. Ik had zelf ook een katoenen tasje gehaakt voor een waterflesje in mee te nemen als we gingen wandelen, daar zat mijn drainpot dus in, toen we bij de oncoloog kwamen reageerde ze spontaan op het leuke tasje. Ze vroeg me of ik er nog meer wilde maken voor de borstkanker patiënten in het Jeroen Bosch ziekenhuis in Den Bosch. Na overleg met het team is dat in gang gezet en gingen de tasjes naar de patiënten. Daardoor kwam er steeds meer vraag en hebben we een stichting opgericht waardoor er inmiddels 34 ziekenhuizen en meerdere hospices de care bags ontvangen. Stichting Care Bag ondersteunt borstkanker patiënten met de gratis Care Bag om ze het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan en zich gesteund voelen, ook een stukje schaamte verdwijnt, waardoor de patiënt snel mobieler wordt.
In 2018 heb ik een Diep-flap vanuit mijn buik gehad en had ik eindelijk weer een borst, ook al was het een operatie met complicaties, waardoor mijn borst de helft kleiner is, door de bloedzuiger therapie toch nog een halve borst heb. Een afsluiting van mijn hele proces, dacht ik....met hulp van een medisch psychologe en mindfulness.
Eind 2019 stapte ik naar de huisarts omdat ik hoestklachten had en het af en toe heel erg benauwd had. Daar kwam na een scan een heftige uitslag uit. Uitzaaiingen in mijn longen en in mijn stuitje die niet meer genezen. Toen zakte echt de grond onder mijn voeten vandaan en ik werd doodsbang dat ik er niet lang meer zou zijn… Door zwaardere hormoon therapie, een maandelijkse spuit voor mijn botten en een puffer voor mijn kriebelhoest, is het nu al een jaar onder controle en stabiel. Wel is er elke 3 maanden een controle en ct-scan waardoor het intensief gevolgd wordt. Ook neem ik deel aan het Sonia traject i.s.m. meerdere ziekenhuizen, waardoor ze onderzoeken wanneer welke medicijnen het beste ingezet kunnen worden in het behandelproces.
Sinds kort heeft mijn oudste zus ook de diagnose borstkanker gekregen en ben blij dat ik haar kan steunen. Maar we worden oma en opa en blijven positief! Is ook de beste manier, inmiddels een paar uur per dag aan het werk, doe vrijwilligerswerk en wandel en tuinier veel. Merk wel dat je anders in het leven gaat staan als je ziek bent, kleine dingen doen er niet meer toe en je kunt veel betekenen voor lotgenoten!
Met vriendelijke groet
Ineke Gallé-Rovers