ervaringen > persoonlijke verhalen > judith webber

Het persoonlijk verhaal van...

Judith Webber


Mijn verhaal als dochter - In september 2015 verhuisde ik met mijn vriend naar ons nieuwe huis in Amsterdam. Mijn moeder en mijn schoonmoeder hebben ons fantastisch geholpen, ik zie het nog zo voor me hoe ze samen de keuken aan het poetsen waren. Vlak na de verhuizing hield mijn moeder een rare rugpijn, een pijn die ze niet herkende. Nu moet je weten van mijn moeder dat ze een groot deel van haar leven veel rugpijn had en allerlei andere klachten. Dit maakte dat ze pijn gewend was en niet bepaald een pieper was. Mijn oma, haar moeder, heeft Friese wortels dus haar motto was ‘vooral doorgaan’. Dat deed ze dus meestal ook.


Maar nu, het zat haar niet helemaal lekker, ze ging toch naar de huisarts, achteraf gezien was het wellicht toch een voorgevoel. Die verwees haar direct naar het ziekenhuis en na onderzoek kwam er een keiharde diagnose: uitgezaaide borstkanker. Het zat al direct in haar botten en in haar lever. Ik was erbij dat de oncoloog dit vertelde, hij zei letterlijk: “Als je niets doet, haal je de kerst niet”.


Dit kwam als een mokerslag binnen. Van het ene op het andere moment hing haar leven aan een zijden draadje, zo voelde het. We werden overspoeld met verdriet en ook wat paniek, moet ik zeggen. Machteloos, zo voelden we ons.


Ik was er eerlijk gezegd nog helemaal niet klaar voor om mijn moeder te verliezen, ze was ook nog hartstikke jong, op dat moment net 64 jaar. Het voelde oneerlijk, ze was net zo lekker bezig met haar eigen bedrijf (Miracles by Stella). Ze voelde zich fysiek beter dan heel wat jaren ervoor, op haar 59e was ze voor zichzelf begonnen en dat deed haar goed. Ze voelde haar waarde en genoot van wat ze mensen kon geven. Ook was ze een groot deel van haar leven al bezig met haar gezondheid, ze at zo gezond, maakte dagelijks smoothies, leefde zo puur als mogelijk.


Daarna volgden gelukkig nog wat tijd. De kerst heeft ze wél gehaald. Mijn moeder koos ervoor om een twee-sporen beleid te volgen, zowel chemo’s als ook innerlijk werk en allerlei alternatieve middelen om haar weerstand & gezondheid te boosten. We zijn bijna 2 jaar lang heen en weer geslingerd met positieve en ronduit negatieve testuitslagen. In en uit het ziekenhuis. Het was een emotionele rollercoaster. Het was intens en toch zat er ook veel schoonheid in het proces. We hebben zo diepgaand met elkaar gesproken, over onderwerpen waar we het nog nooit over gehad hadden. Het bracht zoveel diepgang en nog meer verbinding. Wat een liefde voel(d)en wij voor elkaar!


In augustus 2017 kreeg ze een longontsteking, waarmee ze wederom in het ziekenhuis belandde. Ondanks dat ze die wel te boven kwam, kon haar lijf het niet meer aan. Ze kon niet meer eten (wat ze heel erg vond), ze was sterk vermagerd, het was op. Haar geest daarentegen was nog springlevend. Dat was het zure. Twee dagen na haar 66e verjaardag is ze heengegaan, heel vredig in haar slaap. Haar reis op aarde was klaar. Ik voel dat ze nu op een plek is waar het licht & liefdevol is, waar ze geen pijn meer heeft en waar ze zo vrij als een vlinder is. En dat – ondanks dat ik haar enorm mis – gun ik haar. Ze heeft lang genoeg gestreden. Nu is ze vrij!


Judith Webber


Wil je ook graag jouw persoonlijk verhaal delen? Klik dan hier voor meer informatie.

Share by: