Nathalie Salders
Als borstkanker je leven binnenstapt...
Begin 2019 had ik tijdens mijn menstruatie periode een lekkende tepel en een soort schaafwondje. Ik vertrouwde het niet. Ben naar de huisarts gegaan en deze verwees mij door naar de mammapoli in het Flevoziekenhuis te Almere. Op de foto’s en op de echo was niks te zien. Ok dan is het toch goed! Maar in september 2019 had ik er nog last van. Dus toch weer even terug. Maar op de beelden was niets te zien. Top toch!
Januari 2020 ik voelde in mijn rechterborst iets, maar wuifde het weg. Dat kan toch niet, er was immers niets te zien op de beelden in 2019. En ik moet eerlijk zijn ik wilde er ook niet aan denken. 24 januari dat jaar werd ik 50 dit wilde ik vieren en heb ik gelukkig ook kunnen doen. Op 10 februari toch weer naar de huisarts, die verwees mij door naar het St Jansdal . Op 12 februari 2020 bezocht ik de mammapoli van het St Jansdal
Ziekenhuis. Foto’s maken en een echo. Ik keek mee op de echo en wat ik zag zinde mij niet. De arts vertrouwde het denk ik ook al niet, want er werd een biopt afgenomen. In de middag werden wij gebeld met het nieuws dat ik borstkanker had. Bam. Bam knal in het gezicht. Vanaf dat moment neemt het ziekenhuis je agenda over. Na een aantal onderzoeken bleek dat ik een Her2 (eiwit) gevoelige kanker had. Mijn rechterborst leek wel de galaxy zo lichtte die op, op het computerscherm. Gelukkig zat het alleen in mijn rechterborst er waren er geen uitzaaiingen.
Het behandelplan; 9 chemokuren (1 kuur is 2x chemo, week 1 de 1ste en week 3 de 2de) , 1 jaar Immunotherapie (een kuur krijg je om de 3 weken), een operatie en radiotherapie. Hiermee gingen we de kanker te lijf! Tijdens de chemokuren deed ik mee met een studie. Om de 3 kuren kreeg je dan een scan en als de kanker dan eerder al niet meer te zien was, kon je geopereerd worden. Dit klonk goed. Helaas was het elke keer weer een teleurstelling, De chemo deed gelukkig wel zijn werk hoor, alleen niet snel genoeg naar mijn beleving. Dus heb ik alle kuren ondergaan met als resultaat dat er niets meer was overgebleven van de kanker. YEAH!
Tijdens deze periode voelde ik mij slap en moe. Maar dat was het. Ik ben tijdens dit traject elke dag gaan wandelen met manlief en doe dit nog steeds. Ben Power Dolls (Een sleutelhanger) gaan maken met daarbij een kaart met een liefdevolle tekst, welke ik verkocht via mijn website en waarvan ik 15% doneerde aan Pink Ribbon. Mijn droom was om in 2020 te gaan knallen als Vision Board Coach, dat zat er even niet in, dus dan maar even iets anders. En werken voor mijn baas ging ook niet. Ik ben conductrice bij de NS. Dit kan je niet even een uurtje doen en daarbij Corona. Op 12 oktober werd ik geopereerd. Het bleef bij een borst besparende operatie, ik was blij. Men had namelijk aan het begin vermeld dat het een amputatie zou worden.
Op 13 oktober moest ik nogmaals onder narcose omdat mijn rechterborst super opgezet was, ik leek Dolly Parton wel. Er werd wondvocht uitgehaald. Na een aantal weken moest ik mij melden bij de radioloog. Hup weer een scan en wat tattoos rijker. Ik zou beginnen in November met de bestraling. Dat liep even anders. De Chirurg van de oncologie afdeling belde mij op, de week na mijn bezoek aan de radiologie afdeling, met de mededeling dat zij tijdens de operatie mijn tepel vergeten waren te verwijderen. Hij vroeg of ik naar het ziekenhuis kon komen, omdat hij dit face to face wilde bespreken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kreeg natuurlijk excuses en een week later lag ik weer op de operatietafel. Het verwijderen van de tepel was noodzakelijk omdat die lastig te bestralen is en het er niet mooier op wordt. In mijn omgeving kreeg ik diverse reacties, de meeste vonden dat ik een klacht in moest dienen. Ik heb dat niet gedaan. Kost te veel energie en daarbij die chirurg doet het niet expres en hij is niet de enige die mijn dossier behandeld. Heb wel met meerdere verpleegkundige over dit voorval gesproken en geuit dat ik hoop dat ze hier iets van leren.
Dankbaar ben ik de radiologe, dat zij het heeft opgemerkt. Na deze operatie ben ik in december van start gegaan met bestraling. Ik werd 5 x bestraald en dit 1x per week. Heb 7 januari 2021 de laatste gehad. Ondertussen ben ik nog bezig met de immunotherapie. Hiervan heb ik de laatste op 24 februari 2021. Dan zijn we klaar met alle behandelingen! In april nog een echo en een eindgesprek en dan vind ik het mooi geweest.
Ben in januari gestart met fysiotherapie om weer op kracht te komen (goed alternatief nu dat de sportscholen niet open mogen). Ben weer druk bezig met mijn website, zodat ik vanaf april weer Vision Board Workshops kan gaan geven. En ben in gesprek met mijn werkgever voor wat betreft lichte dienst. Dit mag ik gaan doen op de afdeling loopbaan coaching van de NS.
Het was een heftig jaar. Maar dankzij de liefde en steun die ik heb mogen ontvangen van mijn man, onze zoons, mijn familie, vrienden, buren, collega’s etc, ben ik er goed door heen gekomen. Ik ben een bofkont en super dankbaar dat ik zoveel lieve mensen in mijn leven heb. En dat ik mijn verhaal nog kan navertellen.
Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Nathalie Salders