Ingrid van Pachtenbeke

Dit heeft de kanker bij mijn teweeg gebracht. Ik denk dat ik nooit de mens geworden zou zijn die ik nu aan het worden ben. Stel, zonder kanker, waar zat ik dan nu?? Ik heb ontdekt, heel diep in mezelf, wat essentieel is en wat bijkomstig. Wat kon ik anders doen? Alleen ikzelf kon deze reis doorstaan.

Het was geen luxe. Een operatie, chemotherapie, bestralingen. Het vergt veel van je lichaam en mentaal moet je de knop omdraaien. Erger dan op je tanden bijten, maar misschien wordt je wel de mens die je eigenlijk wilt zijn en niet wat anderen willen dat jij bent. Hier is een anekdote: Zonder kanker had ik geen camper.  Zo’n vrijheid, een droom die ik anders waarschijnlijk niet had durven te realiseren.

Kanker krijgen is geen cadeau, absoluut niet. En toch zit er een strikje omheen. Het doet je nadenken over je leven, je handelen, je zijn en wat je wil in het leven. Je authenticiteit, wat echt belangrijk is, het hier en nu. Heel krachtig. Ik leerde dat je op de bodem kunt zitten en weer kan gaan bloeien.

Ik heb intense momenten beleefd tijdens mijn herstel. Verdriet gehad maar ook gelukkig kunnen zijn en kunnen genieten van de kleine dingen die het leven te bieden heeft. Genieten van mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden, die er toen voor mij waren. Of gewoon genieten door te observeren. 

Je omringen met mensen die positief in het leven staan was belangrijk voor mij. Ook mijn beste vriend zorgde voor de nodige humor tijdens de moeilijke dagen. Ik werd zo dankbaar dat ik het monster bijna omarmde.

Blij dat ik een kans heb gekregen om mijn leven een leven terug te geven.

Ingrid van Pachtenbeke