Het persoonlijk verhaal van...

Wilma V.


Geboren en getogen in achterbuurt en best een fijne jeugd gehad. Een euvel was dat ik  vanaf jaar of 4 psoriasis artritus had. Dit heeft mijn leven veel beïnvloed in mijn jeugd en mijn verdere leven. Ben jong getrouwd en vlug gescheiden. Jaren later m'n  2e man leren kennen. Met hem ben ik nu 34 jaar samen waarvan 30 getrouwd en  ik heb 2 prachtige kids.


Dit is wat ik eigenlijk al nooit had verwacht in mijn leven. Toen de jongste naar groep 8 ging weer gaan werken wat heerlijk was. Was wel vaak depressief om mijn huid maar heb dat nooit laten merken. Door de artritus eigenlijk altijd pijn. Inmiddels 2 kunstheupen door artose, een versleten rug, hernia, migraine, frozen shoulder , 12 jaar huidkanker en dus nu ook borstkanker.


Een hele waslijst. En toch ben ik een gelukkig mens. Ik heb nu nog 3 honden, 2 kinderen, een man, een huis, lieve vrienden en fijn werk dat ik nu al weer13 jaar doe. Ik had dus frozen shoulder. Zit dus nooit in ziektewet alleen met de heup destijds, toen werd deukje ontdekt. Ik heb altijd mastopathie gehad met bulten en schijven in mijn borsten en heb daarom nooit mammografie gedaan mede omdat ik dit pijnlijk vind en omdat een echo of mri veel fijner is voor een vrouw. Daarbij blijf ik liefst zolang mogelijk weg bij huisarts of ziekenhuis.


Nu moest ik dus mammografie en de hele ratteplan. Ik moet zeggen, ben inmiddels borstbesparend geopereerd en nog een tweede keer een operatie gehad, omdat snijrand niet schoon was. Dit was een peuleschil t.o.v heup en andere ingrepen die ik heb gehad. De klieren en de rest is schoon. Nu nog 15 bestralingen en hormoonkuur. Het ziekenhuis waar ik zit heeft  superlieve artsen en zusters . Het overkomt je en ik ben een vrij nuchter mens. Toen ik het hoorde heb ik meteen euthanesie verklaring bij huisarts getekend. Nu de radiotherapie kuur afmaken en dan zien we weer verder.


Ben nu 62 en heb al genoeg op mijn bordje gehad maar dan...ik werk met gehandicapte kids die er nog van alles bijhebben , adhd, epilipsie, suikerziekte, doof en ga zo maar door. En weet je.. die klagen nooit en accepteren de wereld zoals hij is. Daarom ben ik een gelukkig mens om wat ik allemaal heb kunnen meemaken. Ziekte maar ook veel mooie dingen en daar gaat het toch om.


Ik wens alle mensen met deze rotziektes het allerbeste en geniet van elke dag. Het kan zomaar je laatste zijn.


Wilma V.


Wil je ook graag jouw persoonlijk verhaal delen? Klik dan hier voor meer informatie.

Share by: