Martha Martin
Verandering - Van alles wat mij in mijn leven is overkomen heeft onder andere de borstkanker ervoor gezorgd dat ik mijn leven anders ben gaan inrichten. En niet dat ik nu dubbel geniet van elke dag, ik maak me nog steeds druk om niks. Maar dat is menselijk denk ik. De borstkanker kwam op een moment dat ik nog herstellende was van een aantal operaties aan mijn maag en darmen.
Door de ziekte van crohn, dat is namelijk de oorzaak van mijn darmproblematiek, was ik al heel veel bezig met voeding en een andere mind set. Na jaren van ongemak aan mijn borst werd er uiteindelijk een diagnose gesteld na het zoveelste onderzoek. Toch borstkanker en een hormoongevoelige. Daar had ik geluk mee zei de arts, omdat chemo niet echt een eerste keus was gezien mijn darmziekte. Wat een mazzel zeg… een anti hormonale kuur. En maar liefst 7,5 jaar mag u deze tabletten slikken zei de oncoloog. Ook een operatie en bestralingen en nog een zware anti hormonale kuur van te voren om de tumor te laten slinken, zodat ik mijn borst kon behouden. Daar had ik wel wat gemengde gevoelens bij. Gezien mijn problematiek met mijn borst in het verleden mochten ze van mij de borst er wel vanaf halen. Dat doen ze niet omdat ze denken dat ik daar later problemen mee zou krijgen. Ik had geen zin in een welles nietes spel dus heb het maar zo gelaten.
Een beetje overrompeld door de diagnose en de onzekerheid die ermee gepaard gaat. Ga ik dit overleven? Komt het weer terug? Hoe groot is mijn overlevingskans? Allemaal vragen waar je vage antwoorden op krijg. Ik ben mijn eigen weg maar gaan volgen en ook heb ik in die periode heel veel nagedacht over hoever ik zou gaan om een leefbaar leven te hebben. Mijn partner heeft hier met gemengde gevoelens naar gekeken en geluisterd. Wat moet hij ermee? Uiteindelijk is het toch echt mijn beslissing. De hormonale disbalans is het meest vervelend. De wisselingen in gemoedstoestand is een gevecht dat ik telkens verlies. Trek ik het echt niet meer dan vlucht ik naar mijn plek (vakantiehuisje) op Goeree Overflakkee. Ten tijde van de diagnose was ik al volop bezig met voeding en volgde ik een opleiding Medische Basiskennis. Mijn planning, ja die had ik, kwam niet in gevaar. Ik kon de opleiding MBK afronden en dan geopereerd worden. Mijn planning heeft me ook aldoor op de been gehouden.
Ik wilde nog zoveel doen en ik moest gewoon een doel hebben. Mijn volgende doel was namelijk de opleiding tot Tuina Therapeut. Een driejarige opleiding in de Chinese Geneeskunde waarbij je massagebehandelingen geeft met gebruik makend van de acupunctuurpunten.
Eind augustus 2018 waren de bestralingen klaar en op tijd (in september 2018) kon ik beginnen met de opleiding. Mijn werk (4 dagen per week) als assistent belastingadviseur, ging ook gewoon door. Want als ik niet gewoon ging werken, kon ik daarnaast ook niets ondernemen vond ik zelf. Alles ging prima, ik had het wel razend druk, maar afgelopen juli werd ik weer met spoed opgenomen voor een darmoperatie. Gelukkig weer passend in mijn planning, na mijn examen van het 2e jaar en kon ik gewoon in september weer verder met mijn laatste jaar. De mensen om mij heen kijken naar mij en zijn bang dat ik veel te veel hooi op mijn vork neem. Als ik niet doe wat ik doe dan houd ik het allemaal niet vol, de anti hormonale behandeling valt me ten tijde zwaar, maar als ik bezig blijf heb ik er minder erg in en vergeet ik dat ik chronisch ziek ben. Mijn grens ligt wel bij het medicijn dat ik slik. De oncoloog wil een ander anti hormonaal medicijn voorschrijven, maar dat doe ik niet. De bijwerkingen bij dit medicijn zijn zo heftig dat ik dan niet meer kan doen wat ik graag doe. Daar ligt wel mijn grens. Ik leef nog liever 10 jaar op deze manier dan 20 jaar met veel pijnklachten aan mijn spieren en gewrichten.
Ik ben gezegend met een enorme wilskracht en een sterk lichaam. Een sterke wil is een goede eigenschap die ook gelijk mijn zwakte is. Mijn valkuil is om mijn ziekte weg te drukken en om te doen alsof het allemaal vanzelf gaat. Dat is natuurlijk niet zo. Ik voer ook een strijd, ik ben ook soms opstandig en moe en kruip het liefst even weg onder een steen. Ik weiger alleen toe te geven….. De leuke dingen houden me op de been en als dat even niet lukt vlucht ik naar mijn vakantiehuisje op Goeree Overflakkee. Bijtanken, uitrusten, nadenken en weer door……terug naar de gekte van alledag waar ik dan weer gezellig aan mee doe.
Martha Martin